اللقا كان مستحيل…بقلم اشرف الشناوى شاعر عاميه المنصوره البرامون
انا ادام عينكى
باحس فيا
بضعف جامد
احمدى ربك بانى
لسه واقف صلب صامد
ايوا قلبى دقه بيعدى الالاف
لما اقرب منك اكتر
برضه اخاف
لما عينى تشوف عينيكى
بلقى روحى تخاف عليكى
م العواف
ببقى خايف ايوا منى
لاجرحك ساعة الطواف
وانتى نور بيخش قلبى
يرجعه تانى الحياه
والقى روحى غصب عنى
طايره منى.. ايوا
وفى كل اتجاه
وألقى حلمى اللى اتقتل
وسط الامانى
والامل قاعد معاه
ايوا كنتى الحلم ليا .
والوصول كان مستحيل
مش مصدق انى شايفك
وانى قاعد
جنب منك عالنجيل
وانى سامع لون غناكى
احلى من صوت الهديل
وانى باتهجى حروفك
كل حرف وليه معانى
وطعم تانى مالوش بديل
لما اكون وياكى بانسى
الحزن لو كان ليل طويل
وألقى جرحى بابتسامه
من شفايفك
اتقفل من غير فتيل
والقى بكره بشكل تانى
حلو وبطعم الاغانى
مش تقيل
صدقينى كنت قبلك
نفسى اقابلك
واما اقابلك بالقى روحى
ضايعه منى
رغم انى جنب منك
بس حاسس ان دا
كان مستحيل
التعليقات مغلقة.