برواز الاشقياء بقلم اشرف الشناوى شاعر عاميه البرامون المنصوره
انا مش
اسطوره
او نبر وان
انا واحد عايش
زى الملايين
اللى بتتجن
شايل احلام
على كتفى
تعبان من كتر الزن
ولا عمرى حلمت ببكره
او فجر يعدى يسلم
او ضحكه تغير
فى ملامحى
او تمسح
من عينى دموعها
انا اخر حلم حلمته
كان عمنول
انا طير اتقصقص ريشه
من قبل ماحتى يفكر
انه يطير
انا زى خيال
الغيط
بيخوفوا بيه
العصافير
مع ان الدنيا
براح
مش عارف ليه
حاستها انا
سجن كبير
والصبح دا اكبر
حانه تتجمع
فيها الصراصير
الصبح تملى بيطلع
وفى ايده الكرابيج
بيلسوع
فى الجلد الميت
من كف الشمس
وبيطحن فى دموع
المساكين
وبيزرع بالوهم
البساتين
ويرش الملح عالجرح
المفتوح
ويسده بطين
وبيخطف فى الروح
من جوا القلب
وبيرميها
فى جب غويط
ااه ياحلم
عبيط
كان نفسى اعيش
يوم مبسوط
مش مربوط
زى الطور اللى بيلف
فى ساقيه
بيخضر فى غيطان
الاوليا
كان نفسى اكون
الاسطوره
او نبر وان
فطلعت فى اخر
الصوره
برواز بيلم الاشقيا
مع انى عشقتك
يابهيه ………………….
التعليقات مغلقة.