حبة ورنيش شعر /أشرف الشناوي
خطفت كام
ضحكه
على فرحه
من الايام
وقولت اعيش
بهم حبه
كدا فى سلام
لقيت حزنى
دخل فاتح
كانه امام
وشايل سيفه
ومصمم
يخش ينام
قفلت الباب
على حلمى
عشان مايعيش
عمل نفسه
يا ناس درويش
فدق الباب
طلب ميه ولقمة
عيش
فتحت الباب
ومن طيبتى
دخل بالجيش
ودق خيامه
فى الاوضه
وقال تفتيش
حبس حلمى
فى زنزانه
ماسكها شاويش
وشد الصبح
من حجرى
نتفله الريش
وشد الفجر
من دقنه
وقام حقنه
عشان مايجيش
وغير شكله
عالموضه
بلون ورنيش
وسابنى فى وسط
احزانى اعيش
تلطيش
اداوى فى جرح
تطلعلى
جراح م الهيش
فرشلى السكه
بالعافيه
عمل مافيا
سلاح وحشيش
وسابلى الخوف
كمين يطلب
تملى الفيش
ومية يافطه
على السكه
تروح ماتجيش
غيطان طارحه
الامل فيها يموت
مايعيش
مشيت بالغصب
مش قادر
لقيت الكل
بيسافر وبيعافر
عشان تناتيش ……………
التعليقات مغلقة.