سجن الاوليا بقلم اشرف الشناوى شاعر عاميه البرامون
انا المحبوس
مابين كفك وبين قلبك
ولا عرفت الهوى قبلك
ونفسى احس يوم عدلك
انا العاشق تفاصيلك
ورغم الجرح
بادعيلك واغنيلك
ياريتك بس حسانى
وحاسه القلب من دقه
بلاش ترمينى وف لأ
انا كل اللى باحلم به
يادوب زقه
يادوب ضحكايه تفتحلى
بيبان قلبك
خدينى فى حضنك الدافى
تدوب فى عينيكى اوصافى
عشانك جرحى هاتحمل
واعدى كل أيامى
ولو مره كمآ الحنضل
بلاش ترمينى فى المالح
وتنسينى من امبارح
واشوفك بكره
مش ليا ومرميه
وحاضنه العمر اغبيه
وفين الفجر ياوليه
وسجنك كله اوليا
بيستنوا يطل النور
وليه سايبه الكلاب عايشه
تعدى حيطانك البايشه
تصيد عصفور
يعافر كل يوم فيكى
عشان مكسور
وشايفك وانتى بتطاطى
وراسك لسه محنيه
وراهنه الدوور
تعالى نعيدها م الأول
ونحسبها
ونكشف حبه
م المستور
مادام حبك سكن فيا
فهدى السور ……………….
التعليقات مغلقة.