شوية صبر…باب مقفول … اشرف الشناوى شاعر عاميه البرامون
شوية صبر
ونعدى
واهى دنيا كمآ
المراجيح
تعلى شويه
وتوطى
اوان الريح
وناس راحت
وناس لساها
بتعافر
مع المجاريح
وناس بتدق
فى اوتادها
وناس بتودى
احبابها
وناس واقف
على بابها
كلاب بتشد
فى اعتابها
عشمها تليح
تشد املها
من عينها
وتبنى ضريح
وتخطف منها
ضحكتها
وترميلها مكانها
صفيح
شوية صبر
ونعدى كدا
م الريح
سنين بنطاطى
لجراحنا
ندارى فى كل
افراحنا
ونحلم مره
بنعدى
نلاقى القلب
بيصدى
من الاوجاع
نهز فى روحنا
فنلاقى
شجر طارح
امل خداع
ودمع بيغسل
الباقى
ومية ساقى لمر
الكاس
مفيش غير
ضحكه بتخبط
على الاحساس
وباب مقفول
مالوش اوكره ولا
ترباس
وقلب بصلى
ويسبح فى وسط
الناس
شوية صبر
ونعدى
ونلقى لباس
مادام ربك بيسترها
ويجبرها
فليه الخوف
اكيد بكره هيتبسم
ويجى الفجر
متوضى
ومتعبى
بزكايب نور
وتلقى الصبح
فوق كتفه
تلال كستور
ويبنى فى عشه
من تانى
كدا العصفور
وينسى القسوه
والحبسه
وسجن وسور
ويفرد فى الهوا
جناحه
اللى كان
مكسور ……………
التعليقات مغلقة.