شيماء شافعى ” الاطفال والحظر”
حوار داخلى لطفل صغير لو استطاع أن يتكلم لقال:
ماما ،انا عارف انى متعب وزنان وبعمل شقاوة كتير،
صدقينى غصب عنى ،انا زهقان من قعدة البيت زيك بالظبط ويمكن اكتر،
على الاقل انتى فاهمة كويس سبب الحظر،وعندك شغل فى البيت ومكالمات مع الصحاب بتسلى نفسك بيهم،
لكن انا صغير ،ماليش غيرك انتى وبابا،
بابا مشغول فى شغله جوه اوضته ومش بنشوفه غير بالليل وهو زهقان من شقاوتنا وعاوز يقعد فى هدوء ،
كده ماليش غيرك،
انتى كل دنيتى
انا خلاص مافيش حضانة ولا مدرسة ولا النادى اللى كنت بجرى والعب فيه وأخرج طاقتى،واشوف ولاد اصاحبهم واستمتع معاهم،ولا حتى دروس القرآن اللى كنت بتونس بصحابى ومعلمتى فيهم،
حتى مافيش زيارات لجدى وجدتى وخالاتى وعماتى ،اللى كنت بفرح اوى فى بيتهم وفى لعبهم معايا،
انا بقيت وحيد وحيد يا أمى
انا صغير مش عارف اعبرلك عن احساسى
نفسيتى بتتعب فيطلع منى سلوكيات غلط بتزعلك منى
فتزعقيللى أو تعاقبينى طول اليوم
وانا مسكين ،ماقصدش اضايقك
ماما حسى بيا ،سيبى شغل البيت الزيادة ومكالمات الصحاب والنت ،وافضيللى
انا محتاجلك اوى ،لاعبينى ،إرغى معايا،
احكيللى حواديت،
اقعدى جنبى شوفى فيلم كارتون بحبه معايا وناكل سوا فيشار،
اعمليللى أنشطة تسلينى وتعلمينى بيها،
وبلاش تتعصبى عليا خالص لانى مش ناقص،
واقنعى بابا يفضالى كل يوم ساعة ،لانه بيوحشنى اوى،
ماما ،بابا ،انا ابنكم وبحبكم ،استحملونى اكتر من كده ،واعطفوا عليا وحسوا بيا وافهمونى لانى لسه صغير اوى
التعليقات مغلقة.