ضحكه واحزان….شعر اشرف الشناوى شاعر عاميه المنصوره البرامون
الحزن اهو زى الاوجاع
ليه بس نكمل احلامنا
اوهام وصداع
ليه بس الدمعه على خدودنا
وبننسى الضحكه فى ازمتنا
ونعيش فى ضياع
ليه بس بننسى فى احلامنا
ونتوه والسكه اهى ادامنا
مش عاوزه صراع
والضحكه تشد الروح ليها
جوا الافراح وتخليها
مركب بشراع
وتكسر مجاديف احزانا
من النار بنعديبها الجنه
محلاها الضحكه نعيش بيها
ليه بس ياحزن هتستنى
دى قلوبنا خلاص دابت فرقه
وتعبنا خلاص كدا م السرقه
والدنيا الكدابه العايقه
لا بسه لنا قناع
تخطف ضحكتنا وترميها
وتجيب احزانا وتسقيها
وتسيبنا جياع
محلاها الضحكه
اما بتطلع وسط الاوجاع
بنحس حلاوة معانيها
تخطف فى الروح وتطير بيها
وتعدى بحور
تغسل فى الضلمه ولياليها
بكفوف النور
تنده عالفجر اللى معدى
فيخش الدوور
نرجع من تانى لغناوينا
ونعدى السور
محلاها الضحكه اللى بتطلع
فى غيطان البور
تفرش فى الورد على السكه
وسط البنور …………………..
التعليقات مغلقة.