عرق وطين…بقلم أشرف الشناوي
اقفلى قلبك
بالضبه والمفتاح
وارمى قلبى
جوا مية رياح
وان حد شافك
وانتى بتقتلينى
قولى دا
عصر الانفتاح……..
قلبى اللى حبك
دايب م الهوا دوب
وواقف على بابك
مستنى لقمه وتوب
والحلم ناسل جتته نسل
والعرق واكل ملامحه
والديابه بتشترى فى قمحه
والكلاب بتشده
من قلبه اللى جارحه
افتحى قلبك ماجايز
قلبى يقدر
يوم يسامحه
هو فين الفجر
حبساه من سنين
كان يعدى بالامل
شايل الطحين
كان يطبطب عالغلابه
المطحونين
كان بيضحك لما نضحك
لما نبكى كان يبات
الليل حزين
كنا نحضن فى الشقا
نلقى الحنين
كان الدفا زى
البيوت بالظبط طين
افتحى قلبك وحطى الطيبين
وبلاش يتوهوا فى الوجع
او تحسيبيهم
م الجماعه الملحدين
مش هما دولا اللى بعرقهم
عدوا بيكى كتير سنين
مش هما دولا اللى بأيديهم
بعزقوا عرق الجبين
عالاراضى العطشانين
الشرقانين
النهارده بتحسيبهم
بس ليه م الميتين
طب سيبلهم
بس ضحكه
حسسيهم بالنعيم
والا حبة نور
فى ايدهم
قبل مايخشوا
الجحيم ……………
اشرف الشناوى
شاعر عاميه
البرامون
التعليقات مغلقة.