قصيدة قصه وهميه
نور الجنة درويش
حيرانه ليه وياه
وتملى زهقانه
الحب مات جواه
ورجعتى ندمانه
كان اللقا بالعين
بيشد قلبك شد
صبح الكلام مسكين
مستنى منك رد
كل الحروف بتشوف
عنيكى غرقانه
قلبك ملاه الخوف
والدنيا مليانه
معقوله دا اللى كان
بيحب احساسك
صورتك فى كل مكان
او عطر انفاسك
اوغنوه من فايزه
بالحب تراهنى
خلاص مانيش عايزه
كبر .سيبك. منى
وانا فاكره أن الحب
صدق ودفا مشاعر
طلع أنه أصلا كدب
بقلوبنا بنتاجر
عيشت الليالى بشوق
من قلبى بتمنى
انه يعيش ويدوق
ومعايا يتهنى
لازم ياقلبى تفوء
متقولشى نستنى
بكره الحنين يكويه
ويحس بجراحى
ممكن تأثر فيه
صوتى مع صباحى
او كلمه مره بحب
فضفضت له بيها
او صوره مع كام قلب
عبرت له فيها
عن أن عشقى ده ذنب
غلطه هداويها
يشهد عليا الليل
كنت اذكرك وياه
حزنى يهد الحيل
واضحك كأنى معاه
همى يزيد ويزيد
وانا ساكته ومبلمه
صوته كأنه العيد
باسمع له مستسلمه
ضحكت عليا الدنيا
قالت لى راح تفرحى
ويدوب مفيش ثانيه
نام الالم مطرحى
يانجوم سمايا اسرحى
طلع الحبيب مخنوق
من كل شىء فيا
معذور بكل هدوء
مانا كنت تسليه
نفسى الزمان ده
ف يوم
يرجع تانى بيا
راح انسى كل اللوم
وانسى أنه كان ليا
او اقولى خف تعوم
وهخاف على عنيا
من دمعة مالها لازوم
دبحت حاجات فيا
وسنين وشهر ويوم
عدت كده عليا
وخاصمنى فيها النوم
هاعملها اغنيه
انساه ياقلبى وصوم
عن قصه وهميه
نور الجنه درويش
التعليقات مغلقة.