العصغورة والصياد كلمات درويش جبل
……………………
عصفــورة واقـفة و بتـغنى
على شـجر الورد اللى قابـلنا
فرحــانة بترقص وسعيـدة
احــلامها فى عنيــها وليده
مع نور الفجر اللى بشقشق
بترفرف فى الهوى جناحتها
بتسبح ربهــــا وتزقــــزق
وتنـاجى سبحـانه خـالقهـا
وبتـدعى ربنـــــا يرزقـــها
بغيطان القمح تكون خضرة
وبتجرى من زهـــرة لزهرة
وبتحض فى الصبح الطالع
وترفرف فى فضاه الواسع
احلامها فى العين مرسومة
والوردة فى بقها مقسومة
مش شايفه للفـرحة مـوانع
……………………………
عالكـــل تعـــدى وبتسلم
عمــاله بتحـــلم وبتحـلم
وف عز الحلم قامت فايقة
على صوت الطلقة العطشانة
للـدم الساكن فى جمـــالها
الطلقة صابتها ف جناحها
من خوفها ياعينى قامت طايرة
عدت من فوق اللى جرحها
طارت وجنــاحهـا بيــنزف
وعنيهــا للدمــع بتـــذرف
…… ……………………….
منقارها كان ماسك وردة
من شجر الورد اللى قابلنا
مجروحة بتجرى وبتطير
وبصوت زقـزقة العصافير
من كسر جناحها قالت آه
أنا نفسى سمعتــها الله
الـوردة سـابت منقـارها
وقعت على راس الى ضربها
وردة من الشجر اللى قابلنا
اخد الوردة وشم ريحتها
من عينه نزلت دمعتها
انا آسف أنا فعلا بانـدم
مسكينة طـايرة بتتــألم
فياريت الانسان يتعلم
………………………
التعليقات مغلقة.