على قدي…شعر عادل ادريس
أنا شاعر على قدى
وقدى مش مكفينى
عشان عايز اشوف قدى
ومين غيرى يوازينى
أنا ممكن اكون كلمه
بتجرح بس بتداوى
أنا ممكن اكون وقفه
قصاد الظلم والحاوى
وعشان شاعر أنا ممكن
اكون عين اللى مش غاوى
وعشان شاعر أنا شاعر
بكل وجيعه طايلانى
ولو شفت اللى يتألم
تكون الطعنه ف جنابى
ولو حسكت اكون ظالم
لنفسى حتى لولادى
أنا واحد من الناس
احب لنفسى اكون هادى
واقول للوجع اسكت
وادعى ربنا الهادى
يصلح حالى واحوالى
ويدينى اللى ف مرادي
واقول للسانى متخفشى
واقول الكلمه بتهادى
ده أنا شاعر على قدى
وقدر مش مكفينى
وحترجاه واقول وادعى
يارب العمر يكفينى
وأشوف ف عيون ولاد بلدى
امل بكره اللى بحلم بيه
وأشوف الزرع ف غطانها
يوفر لقمه للجعانين
ويفضل نيلها شريان
بيجرى ف دم عطشانين
وأشوف بلدى كما بحلم
عروسه منوره الدنيا
وأبطل زن ع القاضى
وارمى الماضي لو كلمه
ولازم اصنع التاريخ
وأحط لصنعتى بصمه
وإنتاجى يلف الكون
بأسم ينور الدنيا
منا شاعر على قدى
ولكن ليا احلامى
وشايل برضه في قلبى
معزه وحب لبلادى
منا مصرى واحب الأرض
واحب اللي يقول
بلادى بلادى بلادى
……………..
عادل ادريس
عضو اتحاد الكتاب
التعليقات مغلقة.