مسرح جراح … شعر اشرف الشناوى شاعر عاميه البرامون المنصوره
الخلق عايشه فى كأااابه
نسيت خلاص العباده
والكل داخل مفرمه
فوق راسه الفين سحابه
الخلق عماله تجرى
تنكت وتنكش وتهرى
ودنيا فيها العجب
تاخد وتحرق وتغوى
الخلق ماشيه سكارى
من غير ماتشرب سيجاره
الهم فى الاصل اتقل
عامل دماغ للحيارى
الخلق مش عاوزه بكره
يطلع ويدى اماره
الليل بيدى الحيارى
الهم يملا الدياره
الخلق نامت عيونها
قلعت وشقت هدومها
نزلت تعافر فى يومها
رجعت فى وسط السهارى
الليل دا مسرح جراح
الكل قاعد يفيي
فى الحزن والافراح
عد غنمك ياجحا
اللى جى قد اللى راح
الخلق داخله الجحيم
ماحد فيها سليم
الكل شايل حموله
والحلم حبة نعيم
يابحر فين هو شطك
تعبنا فيك تجديف
سنين وموجك واخدنا
غسيل على تشطيف
ياجرح واصل جرح
والقلب بات ملهوف
عدت سنين م العمر
والباقى رهن ظروف
الخلق شايله الامل
فوق ضهرها المكسور
تحلم تعدى لوطن
تلمح فى كفه النور
الخلق شايفه الخوف
جواها عاد مارد
عاشقه الخطاوى الشوف
والحلم ليه شارد
الليل بيدق اوتاد
وبيسرق الغنوه
الليل دا ليه اسياد
بيدوبوا فى الخلوه
ياخلق دابت وجع
نامت على خوفها
تحلم فى يوم بالشبع
دبلت على عودها
التعليقات مغلقة.